Page 117 - Nevzat Bingöl - Suriye'nin Kimliksizleri: Kürtler

çalışıyordum. Ben daha çok inşaat işlerinde çalışmaya başladım;
duvar işlerinde, sıva işlerinde çalışıyordum. Kamışlı daha
büyüktü, iş bulma konusunda daha şanslıydık. Bazen gelir bu-
rada çalışırdık. Sonra işler artınca Kamışlı’ya yerleştim. Küçük
bir eve yerleştim, evimi yavaş yavaş düzenledim. Babam öldü,
ağabeylerim de Derik’e yerleşmişlerdi. Benim işim Kamışlı’daydı.
Bazen ailemi gidip ziyaret ediyordum. Evlenme çağım geldiğinde
bir tanıdığım vasıtasıyla evlendim, o ecnebiydi, ben mektum;
ama evliliğimiz resmi olarak yapılmadı. Bir imam geldi, dini
nikâh kıyıldı ve evlendik.
Şimdi ikisi kız, ikisi erkek dört çocuğum var. Onlar da mektum.
Daha küçükler; ikisi ilkokula gidiyor ama diploma alamayacak-
lar, sadece okuma yazmayı öğrenecekler, hayatlarında bu gerekli.
Başkan Esad kimlik verileceğini söylemiş ama daha herhangi
bir şey olmadı. Benim tanıdığım mektum ya da ecnebi hiç kim-
seye kimlik verileceği söylenmemiş. Ben dedemin bile Derikli
olduğunu bilirim. Bu topraklarda doğduk, bu topraklarda
yaşadık. Başka yerden geldiysek bu tarlalarımızı da kendimizle
birlikte mi getirdik. Yıllarca bize ait olan ve işlediğimiz toprak-
lar ellerimizden alındı. Daha sonradan babamdan duymuştum;
topraklar için çok cüzi bir para ödemişler. Babam ‘almam’deyince,
‘o parayı da ödemeyiz’ demişler. Babam da mecburen hiç pa-
hasına o tarlasını bırakıp Derik’e, başkasına işçilik yapmaya
başlamıştı. Şimdi aklım yeni yeni başıma geliyor. Daha önce
siyasetten ve partilerden uzaktım, beni ilgilendirmiyordu. Ama
Kamışlı olaylarından sonra topraklarımız aklıma geldi, babamın
çektiği sıkıntılar aklıma geldi, bize yapılan haksızlıklar aklıma
geldi. Şimdi kimlik verilmesini istiyorum, biz bu toprakların
halkıyız, onun için kimliğimi istiyorum.
İnşaat işlerinde çalıştığım için Kamışlı dışına pek çıkmadım.
Bir kez evlenmeden önce Amude’ye gitmiştim, çalışmaya. Yaz
aylarıydı; o zaman da arkadaşlarla inşaatta yatıp kalıyorduk.
Mektumların başka bir yere gittiklerinde otelde kalmaya hakkı
yok. Daha doğrusu insan olarak hiçbir hakları yok; okul yok, has-

117