Page 113 - Nevzat Bingöl - Suriye'nin Kimliksizleri: Kürtler

diploma alamadı. Mesleğini icra edemeyen Reşit Kamışlı’da
postane yanında bulunan bir büfede döner ustası olarak iş bula-
bildi. Kendisiyle görüştüğümüzde burnu sürekli akıyordu. 32
yaşındaki Reşit döner ateşinde günde ortalama 10 saat kalmaktan
kaynaklanan bir rahatsızlık nedeniyle sağlık sorunları olduğunu
söylüyordu. Ayda 8 bin Suriye lirası alan Reşit evli ve bir çocuk
babası. Sosyal güvencesi yok. Diplomayı alıp kamu kurumunda
çalışabilseydi sosyal güvencesi olacaktı.
Suriye’de kamu kurumunda çalışanlar sosyal güvenceye
sahipler. Doktor, ilaç gibi harcamalarda giderin yarısı devlet
tarafından karşılanıyor. Çalışma saatleri 08-14 saatleri arasında.
Haftada iki gün izin kullanıyorlar. Devletten alınan maaştan
düşülmek üzere uzun vadeli kredi alma imkânına sahipler.

Mektumluktan Ecnebiliğe terfi eden Şoreş

Adı Şoreş Hüseyin, 33 yaşında, bekar. Şoreş Hüseyin de
“ecnebi”liğe terfi edenlerden. Onun terfisi de diğer çoğunluğun
hikâyesine benzer. Bir geçiş olmuş, yani paranın gücüyle.
Suriye’de Kürtlerin çeşitli sınıflara ayrılmasındaki mantığın
sakatlığı burada da yüzünü gösteriyor. Aynı ailenin amca çocuk-
larından bazıları vatandaş, bazıları ecnebi, bazıları ise mektum
yani “yaşamayanlardan”.
Hüseyin’le Kamışlı’nın ortasında bulunan, daha çok Müslü-
manların gittiği bir çay bahçesinde buluşuyoruz. Kamışlı’da iki
büyük park var; birisine daha çok Müslümanlar giderken Mesi-
hilerin yani Hıristiyanların mahallesine yakın parka da doğal
olarak Süryani, Keldani ve Ermenilerin oluşturduğu Hıristiyan-
lar gidiyor.
Hüseyin ecnebi anne ve babanın altıncı çocuğu olarak
dünyaya gelmiş. Beş erkek, sekiz kız kardeşi var. Onun kaderi
de diğer kardeşleri gibi nüfusa kaydı yapılmadan hayatını mek-
tum olarak devam ettirmek zorunda.
Nüfus idaresi anne ve babaya nüfus kayıtlarının kayıp

113